Şiir Vaftizi Şiiri - Erva Özbaba

Mor dumanlar tüter oldu
Es verdiğimden beridir kafamda
Bitiş asla olmayan bir şey
İlk günkü sevgiler gibi
Tadı damağından silinmez

İlk direnişten günümüze
Bir ben kalmışım sağ.
Elmacıkların üstünde;
Boğulmadan bakıp
O bebeklerde yaşayabilen

Kurallı cümleleri yıktım attım
Robotlaşmış insanlarla bir
Ne de olsa ikisi aynı
Her geçen gün daha da
Hayatsızlaştırılıyorum.

Her bakışımda tükeniyorum.
Hem de her bakışımda
Bulutlarda yine o silüet
-Geçmişe dönüyorum-
Geçmiş beni ite kaka!

Ne hale geldim tanınmaz
Senden sonra diye şeyler yok
Gördüğüm son silüet onun
Belki de ilki
Kefeni aralayan kimse olmamış