II/ yalnızlık
ölümün meçhul künyesidir şiirime kazınan hüzün;
ki vicahiye çevrilmiş dilsiz beyazlığı
yıkım sonrası bir taş duvar/süpürdükçe tortusu kalan.
*gözyaşları da çiçek açar*; ki azıksız kaldığında toprak
tuz tadı göğüslerini emmeye başlar mavi gökyüzünün.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;