Sigara ve aşk Şiiri - Ahmet İshak İnal

Sen bana zararlı olduğunu en başından belli etmiştin
Ama ben yine de elimi uzattım sana
Tıpkı bir sigaraya başlar gibi…
Önce bir merak, sonra alışkanlık, sonra bağımlılık...

İlk bakışın bir çakmaktı
Yanıverdim
Dudakların filtresizdi, sert...
Ama ben yumuşak yanından sevdim seni

Bir sigara gibi tuttum seni parmaklarımın arasında
Sardım kendime
Sonra usulca çektim içime
Her nefes alışta biraz daha doluyordun ciğerime
Ve her doluşunda, biraz daha boğuyordun beni

Sen duman gibiydin
Hep oradaydın ama görülmezdin
Bir görünüp bir kaybolurdun
Seni ne yakalayabildim ne unutabildim
Sadece içtim seni
Ta derinime kadar

Kokun kaldı üzerimde
Ne yıkamakla geçiyor, ne zamanla...
Sana dair ne varsa, tenimde bir gölge gibi dolaşıyor
Her adımda sen varsın, her nefeste senden bir iz

Sen gittin ama içimde kaldın
Bir duman gibi…
Ne tam görülebilen, ne yok sayılabilen
Bir boşluk değil,
Bir alışkanlığın en ağır hali gibi...

Seni bırakmak
Bir sigarayı sonuna kadar içip
Ama söndürememek gibi
Dudağımda son nefesin
İçimde son sızın kaldı

Ve şimdi…
Küllükte unutulmuş bir dal gibiyim
Söndürülmüş ama hala tüten bir acı
Sen gittin…
Ama ben hâlâ seni içime çekiyorum
Hiç bırakmak istememiş gibi...