Seyfeddin Karahocagil Şiirleri - Şair Se ...

Dalavere çirkefine düşen de
Edebe erkâne girenler de var
Köşeyi dönerek yeyip şişen de
İkramla huzura erenler de var.

Oyunda oynaşta gezip tozan da

Âşık dedim maşuk dedim yar dedim
Gençlikti aklıma geleni yazdım.
Dünya dedim hayat dedim dar dedim
Ardı sıra bir çok yalanı yazdım.

Bir gün dünya karanlıktı üşüdük
Senin ile yandı ilmin ışığı
Ellerinde sınıf sınıf büyüdük
Yaptın bizi aydınlığın aşığı.

Sevgi ile yumuşattı gözlerin

Hiçbir yere varılmaz yönünü düşünmeden
Adım atsan düşersin önünü düşünmeden
Karga kılavuz olmaz takılıp gitme sakın
Hangi işe başlanır sonunu düşünmeden.

Yaşananı unutma geçirdiğin devirde

(Ebuzer-Seyfi) Atışması.

Her yokuşun bir inişi
Her gelişin bir gidişi
Gel demek sefirin işi
Durulur mu canım emmi. Ebuzer

Hazırlamışlar kızağı,
Gözünü aç gör tuzağı,
İnanırım çıkarırlar,
Öküz altından buzağı

Sevmeyen gözler bakışmaz

Ölü sanma incele bak toprağı
Kapı açar nice hayat yoluna
Şu gördüğün ağacın her yaprağı
Bir mektuptur yaratandan kuluna
-

GELSİN

Besmeleyle başlayalım kelama
Bir selam verelim alanlar gelsin
Sözü geçen kağıt ile kaleme
Gönlü bu sevgiyle dolanlar gelsin.(S.Karahoca)

Allahım bu ne iştir
Fikirler zonga döndü
Bilmem nasıl gidiştir
Kaç çeşit tonga döndü.

Renkli kapı açmışsın

DARBEYE DARBE…

İki bin on altı on beş temmuzdu
Saldıran köpekler sanki kuduzdu…

Bir kâbus gecesi ki unutulmaz o anlar