Seyfeddin Karahocagil Şiirleri - Şair Se ...

Popüleri boşver benim şiirim
Dostlar arasında okunsun yeter...
Öyle uslu puslu durmasın derim
Zülf-ü yare azcık dokunsun yeter...

Sevgiyle nasihat kardeşce olsun

Yapraklar değer dudaklarıma
Meyvesiz dallardan eğilir de
Haram korkusuyla uzanırım
İçim burkulur birden bire..
O yapraklarda kan olurum
Akarım damla damla eririm de

Allame kesilmiş yüksekten atar
Mazlumu bırakır zalimi tutar
Batılı hocası ne atsa yutar
Agop’un kazına ne desek azdır.
…………….Salih Kozan’ın “Ne desek azdır” şiirine

Vur Mehmedim! vur ki; bahtım uyansın.
Tekbir sadaları, arşa dayansın,
Sen ki; çelikleşmiş imansın,
Vur Mehmedim!
Hak için, Allah için, Mazlumlardan yükselen o 'Ah' için.

Selamı vardı Çoruh'a Yeşilırmağın..
Yeşil saçlarını tarayıp dökerek iki yanına,
Uzanmış arasına birçok yemyeşil dağın,
Akıyor salına, salına..
Geçerek içinden bahçenin, bağın,
Elma demetleri tamış da yakalarına...

Kızım

Cici kollarına hasretim yavrum,
Baba, baba diyen tatlı sesine,
îçim alev, alev, gözlerim kum, kum,
Kollar açık, babanın birtanesine.

Burası, anamın toprağı, ciğerler dolusu çektim bir nefes,
Daldım o dalış...
Es Sitareden yana esen kara yel,
Uzasın kıyamete kadar bu kalış....

Doluyum ben, dolu gözlerim,

Dünyayı sevmiyorum anasız, yarsız,
Dünyayı sevmiyorum.
Bu yaştan sonra olamam arsız..
Nasıl seveyim?
Ömrümün yazı bile geçmişse baharsız...

Adı Sevgiydi.
Gerçekten severdi.
Sevgi uğruna herşeyini verdi..

Ona; Sevgi dediler,
Sevgili dediler,

'Demos Kratos' olarak doğmuştu
Mora yarımadasında..
Beşiği, İngiliz Kıraliyet Sarayındaydı.
Kıraliçeler salladı ve büyüttü.

Fransada, giyotin gıcırtılarıyla gelişti,