Sevmeyi Unuttuğumuz İçin

Unuttun mu anam-babam, unuttun mu?
Nice bir ayrıcalıklıydık bu ölümlü dünyada,
Biz ikimiz, öz çocuğuyduk Tanrı ‘nın,
Tanrı ‘mızı baba edinip sığınmıştık kucağına,
Melekleriydik,
Kullarıydık,
Çocuklarıydık,
Şımarıklarıydık sevecen Tanrı ‘mızın.
Gökleri, yerleri, denizleri bize vermişti,
Söken her şafakla bir ayrı lütuf göndermişti,
Güneş emrimizdeydi, ay emrimizdeydi,
Serperdik yıldızları istediğimiz gibi gökyüzüne,
Rüzgarlara şarkılar yüklerdik,
Türküler söylerdik yağmurlara,
Koskoca bir dünya
Ve biz; ikimiz,
Nasıl da bitmeyecek sanmıştık
Türkümüz.

Sevmeyi unuttuğumuz için
her şeyi çekip aldı Tanrı,
Ne göklerimiz, ne denizlerimiz, ne de yerimiz kaldı.
O yüzden tüm yağmurlarımız birer tufan,
O yüzden tüm rüzgarlarımız birer hışım,
O yüzden bildiğini okumakta güneş ve ay,
Bu yıldızlar ı yüzden darmadağın,
O yüzden tadı-lezzeti kalmadı gurubun,
Şafağın.

Sevilmeyi bilemedik en bilmemiz gereken günlerde,
Tanrı sevdanın en güzelini lütfetti
Hayrını göremedik,
Şımardık, kötüleştik, asileştik, sertleştik,
Yuva kurmaya kalkıştık yıldızlar arasına,
Gölgeler düşüre düşüre aşkımızın
Şurasına,
Burasına.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 87-88/100)