Seviyordum onu ruhumda kanarken yaralar! ...

Ah çektiren ağıtlar, dinmek bilmeyen acıların yolunda fedayım ben
Çileler deminde meftun olduğum bir sevda, sabrın deruniliğinde yıllarca ararım vefa
Ne söylerim,mahçubiyetim için boyun bükerim hakikati aşikar kılan aşka niye imrenirim
Sinemin deminde ki derdimle avereyim, ne bir söz ederim ve ne de şikayete niyetlenirim


Anladım ki hasta bu kalbim, yıllarca kendi halimde bilmem ki niye bir sefilim