Toplum olarak sevgiye aç bir milletiz. Çoğu insanlarımız sevgisiz büyüyor. Kimimiz ebeveynlerimizden, kimimiz eşimizden ve kimimiz de evlatlarımızdan sevgi göremiyoruz. Ağaç bile sevgisiz büyümezken, insanlarımızın içinde ki sevgi dağarcığı zamanla sevgisizlikten yok oluyor. Busefer kalbimiz de sevgiye yer vermiyoruz. Çoğu gençlerimiz anne sevgisinden mahrum büyüyor. Busefer ne oluyor. Yirmi yaşlarına eldiğinde kendisini anne gibi seven büyüğüne aşık olduklarını sanıyorlar. Ya evli çiftler sevgisizlikten boşanmıyorlar mı. Evlendiklerinde harika günlerin ardından birkaç sene geçtikten sonra, yokluğun verdiği sıkıntılar ve çocukların sorunları evli çiftleri ayırıyor. Hani nerde sevgi. Birbirini deli gibi seven çiflerin haline bakın. Ayrı yerler de sevgiyi aramaya kalkıyorlar. Ya çocuklar.. en zor büyüyen varlık insan. Yetiştir büyüt onlar için geceni gündüzüne kat. Sonuç birkısmı büyüdük diye ayrı evlerde oturmaya kalkıyor. Anne ve babasını saymıyor.
-Ben kendi hayatımı yaşayacağım Bana karışmayın diyor.
O zaman ne oluyor toplum olarak çocuklarımız dış hayata özeniyor. Sonuçta büyüklerini saymayan, saygının yerini asiliğin oluşturduğu bir toplum görüyoruz. Sevgi toplumda yerini kaybetmeye başlıyor. Saygı ise iyice gerilerden geliyor. Aslında millet olarak sevgi ve saygıya önem verirdik. Dedelerimizi büyükannelerimizi gözümüzün önüne getirelim. Hiçbirşeyleri yoktu. Bugünkü teknolojiden nasiplerini almadan büyüdüler. Amaa mutluydular. Sevgi doluydular. Saygılıydılar. Bu teknoloji mi bozdu milletimi acaba. Ama insan değerlerini kaybetmemeli bence. Hiçbirşey kişiyi bozmamalı.
İçimizde sevgisizliğe yer vermeyelim. Sevgiyi ruhumuz da kalbimiz de yaşatalım. Damarlarımız da dolaştığını hissedelim. Sevgiyi büyütelim karşımızdakine sevgi verelim. Sevgisiz yaşamayalım. Hep sevin ve hep gülümseyin. İnanın mutluluğun anahtarı sevmek. Sizleri seviyorum. Sevgiyle kalın. SEVGİ BATMAYAN TEK GÜNEŞİNİZ olsun.
Tamamını Oku
Sevgiyi, sevginin gereksinimini ve günümüzde sevginin yok oluşu acı gerçeğini çok güzel dile getirmişsiniz.
Güzel ve anlamlı makaleniz için tebrikler.
Kadir Tozlu
Sevgi ve üretmek, insanı mutlu kılan ve kötülüklerden koruyan iki olgu. Bu yazınızın konusu sevgi, metni ise üretmekle ilgili. Tebrikler Menekşe Hanım, Saygıyla.
Sevgiyi içimizde büyütelim sevgiyi yaşayalım
insanın ruhunu okşayan ılık rüzgar gibi sevgi sözcükleri yüzünüzden gönlünüzden sevgi hiç eksik olmasın
sevgiyle kalın
İnsanın insan olarak beklentileri ve ihtiyaçları farklı farklı olmasına rağmen SEVGİ söz konusu ise tüm insanlığı kapsamakta.dini,ırkı,rengi olmadan.Güzel bir konu yalın ve gerçekçi bir dille anlatılmış.tamamen katılıyorum.Yarınların katil ve ya sevgi dolu insanları daha küçücükken aile içinde verilen maya ile yoğrulurlar.GÜNEŞİMİZ SEVGİ OLSUN.KUTLARIM EFENDİM.SELAM VE SAYGILARIMLA.
Paylaştıkça çoğalan tek şey sevgidir, Menekşe Gülay sevgidir, Sevgi Menekşe Gülay'dır...
Her şeyin Başı Sevgidir. ADIM SEVGİDİR. Yüreğimin ortasında Bir çığ düştü söyleyemem... Öyle derin bir sancı ki, Sızlanırım söyleyemem ...
Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta