Ağaçlardaki kuşlar gitti, gökyüzündeki yıldızlar gitti,sen de gittin,içimde bir boşluk kaldı.
Artık her sabah sesini duyamayacagım,kalbim de seninle beraber gitti.Ben artık yaşamıyorum.
Beykoz’dan bogaz’a Akan sularla birlikte tüm acılarım,kederlerim,umutlarım,hayallerim yok oldu.Bahçemdeki Manolya çiçeklerim de artık kokmuyor.
Ancak,senden bana çok acı veren o sızı kaldı!!!
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta