Sevgili'ye Susulan Şiir

Ne söylesem fazla geliyorsun kelimelere.
Sana yazıldıklarının bilincinde olanlar,
utanıp kaçıyorlar, kırılıyor özgüvenleri.
Oysa Nazım, Piraye'ye,
Cemal, Edip, Turgut yazarken Tomrise,
kelimeler yetersiz kalmıyordu.
Bundandır sana şiirler susuyorum Sevgilim.

Çocukken aram pek iyiydi Böceklerle,
Annemden önce.
Geçenler de avucum da bir Böcek,
kanatları da var üstelik.
Uçmayı reddedip tenime değince,
gözlerimi sana açtığımdan olsa gerek;
Tenimde gezinmesi bittiğinde,
bir Ağacın altına bıraktım yaşasın,
ya da muazzam döngü için ölsün diye...

Işınlanmayı bulduğumuzdan söz etmeyeceğim.
Haberi olmasın kimseciklerin.
Bir artı bir, yine bir eder.
Nasıl inansınlar buna bizi görmeyen Ümmiler?

Gündelik telaşların var senin,
benimse sendeleyerek geçiyor günlerim.

Kelimeler geziniyor tenimde
Yasaklı ağacın köklerine gömeceğim.
Yasak kalksın,
Ya da buluşalım diye Cennette..