Sevdirtme Beni Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Yine gönül yamaç'larım düm düz oluyor,
Lapa lapa kar yağmıştı bir bir eriyor,
Seni gören kerem olup kül'e dönüyor,
Yak'ma be kurban olduğum,
Sevdirtme beni.

Rüzgar ar eder değmeye saçının bir teline,
Biri omuzuna düşer biri ince beline,
Bir gören birdaha bakar
Ayağından eline,
Salınma kurban olduğum, Sevdirtme beni.

Yıldızlı geceler gibi gözleri Hüzün'le bakar,
Masum görünür amma
Çook canlar yakar,
Biraz daha yaklaşırsa
Ruhum beden'den çıkar,
Uzak dur kurban olduğum,
Sevdirtme beni.

Arasan'da bulamazsın benzerini eşini,
Mevlam özenmiş yaratmış
Kirpiğini kaşını,
Gören gözler ihya olur hayalini düş'ünü,
Düş'letme kurban olduğum, Sevdirtme beni.

Sanki tabiat ana'nın dört yapraklı yonca'sı,
Yanakları ay parçası dudağı gül gonca'sı,
Tanıyorum bir yerlerden sanki asırlar öncesi,
Geri dur kurban olduğum, Sevdirtme beni.

Ne yiğitler kül olmuş aşk od'unun nar'ına,
Sürgün eyleme kalbimi bu zulmün diyârına
Yüreğim dayanamaz sevdanın encâmına,
Merhamet, kurban olduğum,
Sevdirtme beni.

FEVZİ EMİR YILMAZ