Ben insanları görürüm aç, açık, çıplak ve hastalıklı
Kimi verem kimi kanser
Kimi zengin kimi fakir
Ama hepsi mutlu.
Hayatta oldukları için mutluluklarını
Gülmelerini sevdim hayata.
Bazen gülerdik beraber
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta