Sevgisiz yaşamak çamura batmak gibidir
ayaza sönmek gibidir iç soğukluğunda ruhun
ürküntü getirir belli belirsiz ifritlere tokatlanırsın
yutmaya ufku ağız açmış canavar sanır
kendini hiçlemiş alev ılgımında çığlıklı kavalye
döne döne geldiği yere varır her şey
o gün sağnaklarda ateş söner
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta