Varamadı sana cânım mektuplar,
Okumazsın diye yazılmıyor ki.
Artık bana mekan oldu kutuplar,
Bu aşkla yörende gezilmiyor ki.
Çıkan ateşimin düşmesi lâzım,
Şöyle bir buzlu su çeşmesi lâzım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta