Sessiz Ol Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bu gün benden gidişinin yıl dönümü
Öyle soguk ki bedenim,
Öyle acıyor ki yüreğim,
Sevme demişti eller,
Oysa ben seni, “ondan adam olmaz” diyenlere inat sevdim.
Çok ağladım…
Çok emek verdim.
Bazı geceler sen mutlu ol diye dualar ettim.

Senin dudaklarından dökülen her söz yüreğimi kanatırken,
ben “gözleri çok güzel” deyip avuttum kendimi.

Güzel şiir okuyordun,
güzel şarkılar söylüyordun,
“Güzel de sever” dedim.
Bilemedim nankörlüğün bedenine yuva kurduğunu.
Bilemedim gitmeye programlı bir android olduğunu.
Bilemedim…
Kalbin var sandım, yanıldım.

Kapıyı çarpıp giderken
bir kere olsun ardına bakmadın.
Solan yüzümde yarım bir tebessüm,
bir damla gözyaşıyla yolcu ettim seni.
Çok haykırdım,
kendimi taştan taşa vurdum.
Duymadın sessiz çığlıklarımı.

Senin beni görmezden geldiğin her an,
sen silindin yüreğimden.
Bir gün baktım ki, parmak izi kadar kalmışsın.
Gitmeyi isteyen bendim,
ama gönderen hep sen oldun.

Siyah bir mendilin hüznüyle,
bir vedanın elvedaya dönüşüyle terk ettim seni.
Sen bahaneler sıralarken ardı ardına,
ben arkama baka baka gittim.
Telefonumu hiç kapatmadım,
kapım hep aralıktı.
“Olur da bir gün gelirsin” diye bekledim.

Dağıtmak kolaydı, toplamak zor.
Kalmak kolaydı, gitmek zor.
Unutmak kolaydı, yaşarken öldürmek zor.
Sen hep kolay olanı seçtin,
ben ise yarım kaldım…
Yarsız kaldım.

Herkes sen olmak için çabaladı:
Kiminin bakışı sen, kiminin gülüşü sen…
Kimi güzel şiir okudu,
kimi güzel şarkılar yaptı.
Ama hiçbiri bir sen edemedi.
Dokunamadı yüreğimin tellerine.

Şimdi hasretin adını sen koyup gidiyorum.
Olur da bir gün özlersen, ararsan beni,
pişman olursan gel.

Gel ki, yokluğunu yudum yudum içime çekişime,
her gece yumrukladığım duvarlardan özür dileyişi­me,
ve adımın yanına yakıştırıp takamadığın soyadının unutuluşuna
şahit ol.

“Gidersen unuturum” demiştim.
Unutmakla uyutmak arasında bir harf değişirmiş; öğrendim.
Şimdi uyutuyorum nefretimi.

Sessiz ol…
Uyanırsa, Allah yarattı demez,
yine deli gibi sever
ateşe atar kendini.
Sessiz ol.
17.08.2025 09:15