Sessiz Kapılar Şiiri - Seyrani Göl

her ayrılık, bir aynadır;
kendini görsün,
ama dokunamazsın.

gökyüzünden düşen yapraklar gibi
her an,
bir parçamızı bırakıyoruz geride;
ve her yaprak,
biz anlamadan,
toprakla konuşuyor sessizce.

hatıra defterimizde
unutulmuş anılar birikir;
her sayfa,
bir evreni kaybetmek gibi;
ama her kayıp,
başka bir başlangıcı taşır içinde.

zaman,
ne hızlı ne yavaş;
sadece akıyor,
bir nehrin derinliğinde
kendi yolunu bulmaya çalışan su gibi.

ve biz,
kırık ellerimizle tutunmaya çalışırken
hayata,
her vedada biraz daha öğreniyoruz:
sessizlik,
en derin öğretmendir;
ve her hüzün,
varoluşun ince bir gerçeğidir.

sonunda anlıyoruz ki,
ayrılık da, bekleyiş de,
kırıklar da
sadece birer kapıdır;
içlerinden geçtiğinde,
kendini,
daha çok görebilirsin nihayetinde.
S.GÖL