Seninle örülmüş, geçit vermez sınırlarım;
Etrafa saçılır oldu birikmiş sırlarım.
Nefes alıp vermek için tutunduğum,
Yakıcı çöllerde serin su gibi bulduğum;
Sensiz hayat korkutucu, derin uçurum.
Gecenin merhametine sığınırım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta