Sessiz Feryadım Şiiri - Kasım Kobakçı

Yürüyorum!!!
Ruhumda bir sancı,
Gözlerimde ince bir nem,
Ve tek yoldaşım gece...
*
Duvarlar bana doğru eğiliyor,
Sözde!!!
Ve bana, kimsesizliğimi fısıldadı,
Ay ışığı...
*
Sessizliğin soğuk pençesi,
Tüm benliğimi kaplamış,
Ve dikenli bir sarmaşık gibi,
Her yanım acıyordu,
Kaçmak istedim,
Ama şafak söküyordu.
*
Yalnız kalıp,
Beni terk etme.
*
Öylece dikiliyorum,
Sanki bir mum gibi,
Eriyip gidiyor zaman,
Ve eriyor hayatım...
*
Boşlukta bir ses,
Sonsuz bir yankı,
Kulağıma haykırıyor,
Seninle kalacağım!
*
Kalbimde bir çığlık,
Hiç duymayacak kimse,
Bu fısıltılarımı,
Ve bu sessiz feryadımı.