Tıpkı karanlık odamda bitmek üzere olan mumun ufacık ışığı gibi, yüregimdeki o küçücük ışığın hergün büyüdüğünü hissediyorum...
Zaman bana ben zamana inat belkiyorum umutla.
Bu özlemler, bu ağlayışlar, kahrolan bedenimin sessiz çığlıkları, hasretine yenik düşen yüreğimin çaresiz kalışları...
tek çarem!
yetmezmi bu kadar acı? yetmezmi bu özlemler?
çıksan? gelsen geri? ...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta