Sessiz Bir Yol Şiiri - Seyrani Göl

Bir adım attım, gece sustu,
Yolumu bilen yok, karanlık tuttu.
Kimse sormaz, nereye gidiyorsun,
Ben de bilmiyorum, sadece yürüyorum.

Adı yok, sesi yok bu sessiz yerde,
Unutulmuş bir hikâye, derinlerde.
Taşlar dile gelseydi geçmişin acısı,
Belki ben de duyardım bir parça yaşanmışlığı.

Bir rüzgâr eser, adımı siler,
Gölgemden başka izim yok bir yer.
Ne bir iz, ne bir söz kalır ardımda,
Yürüdüğüm yol bile yok sonunda.

Gece uzun, yalnızlık yakın,
Kendi içimde ararım sakinliği.
Kendimle buluşurum, gölgemle yürürüm,
Sessiz bir yol bu, kimse bilmez nereden geçerim.

Bir pencere aralığında solan bir ışık,
İçeri sızmaz artık ne umut ne bakış.
Zaman durmuş sanki bu boşlukta,
Her şey sustu, içimden başka.

Bir ses ararım bazen, içten gelen,
Ama yankı yok, her şey silinmiş derinden.
Aynaya bakarım, tanıyamam kendimi,
Yüzümde gezinen gölgelerden belli.

Gidilecek yer yok, kalınacak yer değil,
Her adımda içim biraz daha eğilir.
Sorular çok, cevaplar uzak,
Yalnızlıkla konuşurum, sessizce…
S.GÖL