Rüyamda uzun bir yol gördüm. Yolun sonunda nokta gibi görünen sen vardın. Koşuyordum kanter içinde. Ancak uzaklığın hep aynı kalıyordu. Bir türlü ulaşamıyordum sana. Uyandım. Yatağımın içinde oturdum seni düşündüm sıcağım. Gökyüzü, gece mavisine bürünmüştü. Öyle derin bir sessizlik vardı ki anlatamam. Yalnızca yüreğimin sesini duyuyordu kulaklarım. Kalktım penceremin önünde durdum. Uzun uzun denize baktım. Nasıl da güzeldi. Bir an yürümek istedim üzerinde. Hatta koşmak koşarak sana gelmek istedim.
Sensizliğin bana oyun oynadıkça, özlemler tonlarca yük yaparken yüreğime bedenimde fırtınalar yaratıyor. Ruhumun dinlenmesine ihtiyacım var. Sarılmaya, kokunu içime çekmeye, sensizliğe nokta koymaya, nasıl ihtiyacım var birbilsen. Okuduğum kitaplarda satıraralarında sanki seni gizlemişler. Hep seni çıkarıyor bana her harf her hece.
Her hecede sen oluyorsan eğer
Her gece yük dolu katarlar gibi
Özlemin oturuyorsa yüreğime
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
