Gönül bahçemden geçenlerin hiçbirine engel olamadım.
Her geçen, en az bir tutam çiçeğimi koparıp gitti.
Denizin dalgaları alır hüzünlerimi...
El sallarım giderken hepsinin ardından...
Bir ben kalır geriye,
Bir de donan kalemimin ucuna huuh yaparak
Sana yazdığım aşk şiirleri.
Hüzün dolu akşamın dinletileri kulağımda..
Öfkem dinmez oluyor bazen..
Kâğıda yazıp rafa kaldırıyorum düşüncelerimi...
Bir başka bahara seyretmek umuduyla...
Bir hayat ki; iki şerit çizgisi arasında başlayıp bitiyor.
Ömür dedikleri iki çizgi arasında.
Hep ortada olmak gerekiyor.
Sağa geçince yavaş gidene çarpılıyor,
sola geçince de bir başkası kendisine çarpıyor.
Hep ileri, hep ileri gitmek gerekiyor.
Sevgiliye geç kalırsın bazen...
Araba ile uçak hızına yetişmek zordur.
Habire kavuşmak için bir çabalarsın.
Belki de hiç kavuşamayacağını bile bile
Ama yinede
Gönlünün seni sevdiği,
Bir tek resmine gösterdim o sulu gözlerimi...
Zayıf, çaresiz yanım bilinmesin istedim.
Resmine bakarken sessizce,
Damlalar süzülürdü yanaklarımdan.
Taşıyamazdı yanaklarım.
Düşerlerdi halıya,
Bulutların arasından,
Arada bir kendini gösteren güneş gibi,
Hatırlatır kendini çocukluğum...
Ömrü bitecek hediyeler alamam,
Çiçeği koparıp hediye yapamam.
Hediye dediğin ömürlük olmalı.
Yenmez, ölmez, solmaz olmalı.
Anlam vermeye çalışmadım,
Vakit kaybolmasın diye,
Direk konuya girdim,
Kendimi sana verdim.
Verdim, aldın, gittin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!