Kadıköy
Ah Kadıköy
Cemal Süreyya kadar severim.
Kadıköy de bir bahçe ıslanır yağmurda.
Yüreğim kavuş masada
Yangın kavrulsa da
Kan topraktan akmak ister
Yüreği aşık genç gibi mesela.
Kör gecede sana açmak
Sabahında nefes almak gibi.
Sana hasret sana muhtaç.
Ah yanlızlığım
Maviyi görünce deniz gelir aklıma
Ama senden sonra.
Hele şu kokusu
Genzimi yakar.
İçime çeker sen kokarsın
Yosun tenlim.
Kaybolmuşsun
Nasıl bulurum seni.
Gökyüzünün hangi kuşuna sorsam
Yada mavi denizin hangi balığına sorsam seni.
Cevap verebilirler mi ki bana.
Yalansız ve masumca.
Bir sis limanıydı çöken üstüme.
Göremediğim içimde kendim.
Gözlerimin dolduğu
Kalbimim yorulduğu
Ve nefes aldığım hayattan bıkkınlığını
Verdiği dermansızlıklar içimde kendim.
Tüm bedenimi saran sarmalayan
Korkunç karanlığın
O korkunun
Ve
O kararsızlığın tutsağıyım.
Ve
Sen yanı başımda olsan.
Biz denizin ortasında sallansak.
Gecede kıyı görünmese
Yıldızlar çökse.
Yakamoz ışığında biz kaybolsak.
Sen yanı başımda olsan.
Söyle nasılsın.
Nasıl yalnız yüreğin.
Ağlar mısın?
Belki de gülersin.
Nasıl kokar kır çiçeği koklar mısın?
Yüreği nefessiz sen yaşar mısın?
Dışarıda incecik bir rüzgâr.
Su kıpır kıpır.
Yeşillenmeye yüz tutmuş yaprak
Topraktan fışkırmış çimler
Kıpır kıpır.
Mevsimlerden ilkbahar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!