Toprak üstü yeşil çimen
Bu yeşilliklerde koşmak ne de güzeldir
Bilirim ben.
Yanım da sen
El ele kol kola.
Durduk birden bire
Soğuk ve yağmurlu Şubat’ın derin gölgesinde sen,
Sen gizli adımlarla
Sessiz gece gibi
Sen meraklı gözlerden uzak ürkek bir serçe gibisin.
Ürkme
Bu karanlıklarda gecen bir tek sen değilsin.
1.
Dışarıda cehennem sıcağı
İçimde ölümün soğukluğu
Yüreğimde kimsesizliğin hasreti var sessizliğimde.
Sevgisiz yaşam benimkisi
Kutuplarda yaşamaya direnen
Vicdan biz olmalıyız.
Ağlayan çocuklar
Günü geceye dönen ışıklar.
Keder son bulmalı .
Çocukların
Bebelerin
Çok kalabalık etraf.
Sesler uğulduyor.
Biri birine sesleniyor hararetli.
Hafifçe müzik var içeride.
Müzik yabancı kalıyor.
Karşımda iki genç.
Çok acım var
Göğsüm yanıyor
Nefesim tıkanıyor.
Yârimin bir yanı hasta.
Sen yaşa
Acın benim olsun.
YAŞAMAK
Yaşadıkça
Yara izlerimin bedenimde olmadığını anladım ben.
Çocukluğumun saf hayallerinde yaşarken düşüp
Dizini yaralayan yaramaz küçük.
İlerde başıma nelerin geleceğini
YORULDUM
Korkak sokak lambalarının titrek ışığında
Nasıl da koştun nefessiz.
Seslendim soğuk rüzgârında.
Ben dedim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!