Serkan Uçar Şiirleri - Şair Serkan Uçar

Cinayet suçlusu bir katil gibi,
Götürdüler aman vermeden anne.
Gözüme perdeler kara tül gibi,
Çekildi mapusa girmeden anne.

Şaşırmış bir halde girdim içeri,

Seninle, önce toplandım,
İki oldum bir iken,
Sana, çarpıldım sonra,
Çarpıldıkça çoğaldım,
Çoğaldıkça bölündüm zamanlara.
Her saat ayrı sevdim,

Ne günah işledim bu kadar ağır,
Ne bedel ödesem bitmiyor Anne.
Sende benim için Mevla yı çağır,
Benim haykırışım yetmiyor Anne.

Başımı yastığa vurduğum anda,

I.
Çocuktuk,
Küçücük ellerimizle, çamurdan,
Kocaman kamyonlar, atlar yapardık,
Sonra bindirirdik düşlerimizi,
Alabildiğince sınırsız.

Öyle çok mahçubum ki seni kırdığım için,
Özrümü hangi lisan anlatır, bilemedim.
Pişmanım, kusurunu dile serdiğim için,
Çekip gitmen ruhumu inletir, bilemedim.

Göremedim, gecenin en sevimsiz yüzünü,

Aşk kapını çaldığında,
Buyur et,
Sakın ola,
Evde yokuz dedirtme,
Tatlı bir telaş başlasın içinde,
Bırak, elin ayağına dolansın.

Nerden başlanır anlatmaya seni,
Kaşın desem,gözün kalıyor heval.
Seni cümlelere dökmek zor yani,
Dilin desem,sözün kalıyor heval.

Sevgiler nefreti yeniyor senle,

Sensizlik ne bela, ne güç vaziyet
Ateş senin adın, kül senin adın
Var mı hasretinden beter eziyet
Dalımı acıtan gül senin adın

Sanma ki bahtiyar gönül sarayım

Yaşlı bir adam gördüm,koca çınar dibinde,
Bir tek meteliği yok,zavallının cebinde,
Yalnız bırakamazdım onu böyle bir günde,
Gel de dayan insansan,böylesi ızdıraba.

Yırtık yama her yeri,sanki savaştan çıkmış,

Doldur saki, vakit dar, bugün günlerden efkâr
Ne çabuk tükenirsem, ne kadar bitersem kâr

Tıka basa doluyum kederden, taşıyorum
Yaşamak buysa eğer gör işte yaşıyorum