Serkan Uçar Şiirleri - Şair Serkan Uçar

Kaç harami pususundan kurtuldum,
Yüreğimi kalkan yaptım, ölmedim.
Kaç cellat'ın gözlerinde tartıldım,
Her sehpadan ille koptum, ölmedim.

Yusuf oldum, kör kuyuya itildim,

Hoş geldin ayrılık cefa getirdin,
Otur yüreğime ayakta kalma,
Bir yabancı gibi durma karşımda,
Uzun süre beraberiz seninle.
Sen bana tez alışırsın üzülme,
Benim sana alışmam zor olacak.

Hüzün sokağına taşındım bugün,
Kaç kederli komşu bir de ben varım,
Her birinin birer hikayesi var,
Hiç biri bitmemiş hepside yarım.

Kimi,'evladım çok hayırsız' diyor,

Beni öldürmeyi aklına koymuş,
İlle başarıyor her gittiğinde.
Sanki yaşamama sebep tek oymuş,
Gözüm yaşarıyor her gittiğinde.

İçimdeki nefreti körüklüyor,

Uzattım elimi,
Gel hadi,
Maden işçisinin eliyle dokun,
Yüzünde kömür karası,
Yüzün ak,
Utanma,

Hani sevgilindim hani canındım,
Canıma kurşunu sıktın giderken.
Hani kır çiçeğin hani gülündüm,
Gönül bahçesinden söktün giderken.

Denizler kurudu,hep çöle döndü,

Farzet ki hiç yanmadım, tutuşmadım narında
Okyanus gözlerinde vurgun yemedim farzet
Kuş gibi çırpınmadı gönlüm avuçlarında
En tutsak gülüşümü sana vermedim farzet.

Uykumdan firar edip kapında dilenmedim

Açma istersen zalim hiç gönül kapısını,
Ördüğün duvarlara, yaslanır da severim.
Ellerinle kursan da, sen ölüm sehpasını,
Azrail sofrasından beslenir de severim.

İki dudak arası, sevmek değil bendeki,

El etme,
Dur,
Salma cellat karanlığı üstüme.
Siyaha boyama ak düşlerimi,
Ben,
Siyahı, tek gözlerinde sevdim.

O Bir Militandı

Bu son fasıldı onun için.
Öyle diyordu giderken.
Mırıldanıyordu kendi kendine;
‘’Yaşamak için çok geç, ölmek için çok erken’’