Kolum kanadım kırık
Bu dar günümde sende git
Ben alışkınım yanlızlığa
Alışkınım acıya, derde, kedere
Bir selam bile vermeden sende git
Rakı sofrasının mezesi olmuş gelincik
Meyhanelerde, pafyonlarda maskara gelincik,
Genelevlerde, bataklık martısı gelincik
Bir zamanlar evinin küçük kızı gelincik
Üstünde önlüğü, sırtında çantası gelincik
Gözleri yeşil mavi karışık
Saçları sarı biraz kıvrışık
Teni beyaz sanki ay ile ışık
Tepeden tırnağa lüks ve şık
Boy pos herşey yerli yerinde
Ayıranda sensin kavuşturanda
Götürende sensin getirende
Güldürende sensin ağlatanda
Gurbetde sensin memleket de...
Bahçelerde menekşemi bal mısın
İncir ağacında ince belli dal mısın
Lale Sümbül yoksa Papatya mısın
Lehçemi şivemi sözlükte lisan mısın
Umutlar yeşerir mi gönül saraylarında
Yokluğuna alışmak çok zor
Ateş de yanıp, ayaz da donmak gibi
Senden sonra eğildi başım, yerlere bakarak yürüdüm
Kalabalık sokaklarda yürürken
Sesine benzeyen bir ses duyduğumda
Ürperirdi içim titrerdi yüreğim
Güneş oldum sana, görmedin ya, ölene kadar mumla ara beni
Mum satılmayan köhne virane yerlerde bensiz kal da, hayallerinde ara
Benden sonraki yolculuğun dipsiz kuyulara insin çıkama oradan
Karanlıkların dibinde boğul labirentler de kaybol
Bir ömür saklambaç oyna kendinle bensiz
Kafanda adım atılacak yer kalmasın benden
İnsanın evi gibisi yoktur
En rahat olduğu yerdir en huzur dolu
İster ağla ister gül bağır çağır sus
Uykuya en güzel daldığın yerdir evin
Hayallere daldığın duygusal anlar yaşadığın
Hastalanıp iyileştiğin kafa dinlediğin yerdir
Cennetten mi düştün mübarek
Seni gören lâl olur çıkar aklı
Yoksa Cennet sen misin ey Melek
Gülüşünde binlerce çiçek saklı
Düşsem gelsem peşinden ardın sıra
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!