Yoksun biliyorum.
Kabullendim artık gerçeği
Öğrendim karanlık odalarda korkmamayı
Işıksız yaşamaya alıştım çoktan
Umut etmeyi unuttum ama
çünkü bütün umutlarım sana kilitliydi
Yorgunum ama yüreyecek kadar gücüm var
küskünüm ama affedecek kadar yüreğim var
unutmadım hiçbir şeyi,
ama görmezden gelecek kadar arkam dönük herşeye
biraz kızgınım hayata birazda mahçubum aslında
yinede hayata tutunacak kadar umudum var benim
hayat öğretiyor sana alışmayı,
zamanla anlamını yitiriyor her şey
ve değişiyor zamanla her insan
unutamıyorsun belki gidenleri
ama alışıyorsun sende çaresiz.
kimseye muhtaç olmadan
üzülme kaybettim diye
bazen elinde kalanlarla yetinebilmeli insan
ve bazen elinde bir şey kalmasada
çok şükür diyebilmeli her insan.
Memleket türküleri söylerdik biz yanyanayken
Biz yine hasrettik birbirimize sımsıkı sarılmışken...
Unutmayı bileceksin
Kendin için yapacaksın bunu,
Dün hayatında umut olanlar
Bugün unutulmak zorundaysa
Vazgeçme kararlığını göstereceksin.
Unutma, senden daha değerli kimse yok hayatında
Yaşamak bir uyanış
Bir ayağa kalkma çabasıdır
Yaşamak bir haykırış
Bir insan olma kavgasıdır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!