Şeref Coşğun Şiirleri - Şair Şeref Coşğun

'Kadere inananlar, kederden emin olur.'
Buyurmuş Yüce Nebi,strese çare olur.
Sıkıntı, ümitsizlik, anksiyete, dert, tasa,
'Her işte bir hayır var! ' diyene moral olur.

Şeref kızana kızmaz, bıyık altından güler.

Altı Haziran Pazar,ikibin on.
Dolu,temiz bir yaşam, dostluklu son.
Adamlar uğurluyor,dualarla,
Telkıninde dirayet, çamlardan fon.

Şerefle uğurladık, makberine

Bugün Havran'lı Koca Seyit'in,
Köyüne vardık Koca Yiğit'in.
Kabri başında okuduk Yasin,
Yakınındaydık Koca Geçit'in.

Hava çilerken hava puslanmış.

Kızlar, Çocuklar, Teyzeler, Anneler, Dedeler
Kızlar, Çocuklar, Teyzeler, Anneler,
Dedeler

22 ŞUBAT EDREMİT KÖRFEZİ KAFİLESİNİ
EDREMİT KOCA SEYİT HAVA ALANINDAN

Özledim ben, geliyorum.
Bekliyorsun, biliyorum.
Seven özler, unutmaz ki.
Ben meşgulüm, seviyorum.

Vakit gece, lastik inmiş.

Mevsim hazan,
Yağmur bazan.
Balık sazan,
Şiir yazan.
Tepe karlı,
Gözler farlı.

Kara üzüm yemyeşil, dalında sallanıyor.
Taneler saçma gibi, salkıma bağlanıyor.
Şemsiye yaprak açık, Allah'a yalvarıyor.
Ya Rabbim may-i hoş su, Toprak hazırlanıyor.

Üzüm önce kırmızı, siyaha davranıyor.

Sabır isterim.
Ünsiyet derim.
Saygıda yerim,
Nerede verim.

Bağrılan insan,

Sevdiğine pişman olmak mantıklı değil.
Sevgiyi hak etmiş ya, boşuna değil.
Seveni sevmemekse acz, sağlıklı değil.
Güle el atmalı, kurşuna değil.

En güzel yıllardır, öğrencilik yılları.
Borç yok, dert az, geçim endişesi uzakta.
Kovalar aylar ayları, yıllar yılları,
Tuz torbası boynunda, çocuklar kucakta.

Herkes öğrenci olur, az ya da yıllarca.