Sensizliğin Şarabı

Gözlerin ah, yanan iki gece lambası,
Bir kez gördüm, bin kez kör oldum.
Her adımın yankısı kalbimde çınlarken
Zamanı kandırdım; Seni bekledim.
Sen gelmedin ama rüzgâr geldi saçlarını taşıyan
Ve ben sarhoş oldum
Sensizliğin en ağır şarabından.
Ellerin dokunmadı ama ben titredim.
Çünkü aşk, temas değil
Bir bakışın gölgesinde yanmaktır bazen.
Biliyor musun?
Ben seni bir şiirin ilk dizesi gibi sevdim:
Yarı umutla, yarı felaketle
Ve her okunuşta daha çok battım içine.
Artık adını anmıyorum
Ama her sessizlikte sen düşüyorsun içime
Çünkü bazı aşklar unutulmaz
Yalnızca susturulur zarifçe.
Aşk