Sensizliğin Labirenti

Sana yaklaşmak istiyorum
ama adımlarım hep duvarlara çarpıyor.
Her köşe, her dönemeç,
beni senden değil, kendimden uzaklaştırıyor.
Sevgi mi bu, yoksa bir yanılsama mı?
İçimde büyüyen boşluk,
senin varlığını bir hayal gibi tüketiyor.
Sanki birbirimize dokunmadan,
sonsuz bir bekleyişte yaşamak zorundayız.
Sensizliğin ağırlığı,
varlığının huzurundan daha gerçek.
Şu an ben, gecenin en sessiz anında,
senin adını fısıldarken,
daha da derin bir yalnızlığa gömülüyorum.
Belki de aşk dediğimiz şey,
hiç ulaşamayacağımız
ama yine de ardında sürüklendiğimiz
karanlık bir koridordur.
Aşk