Sensizliğin Harmanı Şiiri - Ahmet Mercan

seni sensizliğin devasa izlerine
gece serip gündüz içime çekiyorum
büyüyen bedenimi dağla perdeliyorum
bekleyiş içilir mi bir nehir gövdesinden
ay anlar oy ay anlar
dağlar duyar da susar
ışığı yayan ay anlar
burgu işler canımda
sesleri hira duyar
sükunet doygun bulut
sessiz inler yanardağ

sukutu dil eyledim ateşi katık
bundan böyle nardan alınacak azıklar
ah çektiçe sana yaklaşıyorum
eğersiz bir at var durmak bilmiyor
ekvator boyunca ateş taşıyor
alıp alıp kıtaları her gece
sensizliğin denizine salıyor
kervan kervan, kıta kıta sensizlik
haller alıp üstüme alevden
bir peri yolunda tutsak eyleyen
sensizlik buluttan içime düşen
harfleri yok eden şekiller silen
kaç tünelden geçmeliyim ey ritim meleği
kör kuşlar ardından bitmiyor yolculuğum
yıpranıyor kalburum anlamı elemekten
bu hüzne çilingirim şifreler kuruyorum
rıhtımda beklemeyi bilmeyeni neyleyeyim
gözlerin denize karıştığı çizgiyi seçmeliyim
tükenmeden seninle sensizliği içerek
beklemek o sahilde gelişini yeniden
savrulan ter dağla yarışan emek
göze durur gibi görünüp
yeri yerinden ederek beklemek...