Sevdaya düştüm en derinlere.
Kimse umurumda değil, yar,
Seni seviyorum, huzur bulduğum insan.
Bazen yıldızlara dalarım sessizce,
İçimde kıpır kıpır bir özlem büyür.
Gece olunca yüreğim sızlar,
Sensizlik çöker üstüme ağır ağır.
Rüzgâr bile senin kokunu taşır sanki,
Ay ışığı gözlerini hatırlatır bana.
Uzaklarda olsan da bil ki,
Kalbim hep senin yanında atar.
Yağmurlar başlar ansızın,
Her damlada sevgim daha da çoğalır.
Sokak lambalarının altında,
Sanki gölgen dolaşır yanımda.
Bir gün yine aynı gökyüzünde buluşuruz,
Ellerimiz kavuşur, gözlerimiz konuşur.
O zaman anlar dünya,
Gerçek sevdanın ne demek olduğunu.
Ve o gün geldiğinde bil ki,
Tüm bu özlemler kutsal bir aşka dönüşür.
Yüreğim artık ağlamaz,
Çünkü sen yanımdasındır, sevgilim.
Şimdi ise yalnızım bu karanlık şehirde,
Her köşe başında adını fısıldar rüzgâr.
Belki bir gün dönersin diye,
Aynı bankta beklerim seni,
Aynı sokakta, aynı akşamüstünde...
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 16:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!