Sensizliğe Gülümsedim

Bulut kapladı geceyi
ve yağmurla uyandı orman yeni güne
ve bir çiy damlası
burnumda
eğilip dizlerimin üstüne
koklarken sarı çiçeği
sonbahar yapraklarının ortasında
dokunmuşken nemli yaprağına yaşamın
ben
gülümsedim
uzayıp giden çimenlerin dalgalanan başlarına

ellerim cebimde
kızarmışken kulaklarım
ve üşümüşken yanaklarım
esen rüzgarın soğukluğunda
dalıp gitmişken sessizliğe
hızlı adımlar ve konuşulan sözler arasında
bir sarı yaprak usulca bakakalmışken ardımdan
elimin yalnızlığını farkettiğimde
ben
sensizliğe gülümsedim
öyle ki
özlemin tadı vardı dudaklarımda

22.10.1996