Sensiz hayat, bir sonbahar akşamı, Yapraklar dökülür, hüzünle dolar her yanı.
Gözlerimde sensizliğin karanlığı, Kalbimde bir boşluk, tarifsiz bir sancı.
Sensiz hayat, bir rüya gibi anlamsız, Her anımda senin özleminle yanar içim.
Gözlerinde kaybolduğum o anları, Sensiz geçen günlerde arar kalbim.
Her sabah sensiz uyanmak, Bir yaprak gibi solgun, tatsız.
Seninle doğar güneş, Seninle her anım, bir başka güzellik taşır.
Geceler sensiz, yıldızlar sönük, Ay bile hüzünlü, karanlık çökmüş.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta