Çok ağladım, ıssız gecelerde
Sensiz yapamam diye.
Bin defa kahroldum, kaderim;
Neden, niçin böyle diye.
O masum, sevecen halini
Düşünürdüm bütün gece.
Hasret, özlem çökerdi içime.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta