Sensin O Coşku Şiiri - Kasım Kobakçı

Yağmur tanecikleri düşerken pencereye, parmak izini bıraktın mı hiç?
Kumsalda avucunla kumları sıkıp, parmaklarının arasından akıp gidişini izledin mi hiç?
Dolabın kapısını açıp, saatlerce baktın mı hiç?
Başparmağından kalkan o et parçasını, işaret parmağınla koparmaya çalıştın mı ısrarla?
*
Kendi müziğini bozan şarkıları, tekrar tekrar dinledin mi, tek başınayken?
Çaydanlığın üstünden çıkan buharı, koklamayı denedin mi?
Hiç yaşamını, başa sarmak istedin mi?
Gelmeyecek olan için, geceler boyu yakardın mı?
*
Çocukluğunu özledin mi hiç?
Ellerine bulaşan, toprak kokusunu,
Alacakaranlıktaki saklambaç oyunlarını,
Dizlerinin yaralarını,
İzlediğin, o eski filmleri.
Kırık oyuncakları...
*
Saçlarımdan süzülen damlalar, sobanın üstünde,
Damlayan ve kaşındıran sesini, seviyorsam ve yok olmasını izliyorsam,
Çok seviyorum seni.
*
Merdivenleri, ikişer üçer çıkmaktan keyif alırım.
Fırından yeni çıkmış, ekmeğin kokusu gibi seviyorum onu.
Bir gülüşün, gözlerimden akan yaşlar gibi,
Yaramın kabuğunu söküp, atmak kadar.
*
Düşen kar tanelerinin, ellerimde eriyişini izlemek kadar.
Seni çocukluğumu özlediğim kadar seviyorum.
Hatırlandığında tebessüm ettiren, çok istesen de geri gelmeyen...
Sen kalbimde, naneli bir acısın.
Soğuk ama ferahlatıcı.
Sensin o coşku, içimde bastıramadığım...