Sen benim hüzün yanım,ruhumun isli geçmişi hatta geleceğisin. Güneşin vurmadığı gölgelere  gölgemsin.Serinlendiğim  en kısa  gölgen de gitti benden. Örüyorum, 
suçların karasını. Görüyorum, bitişlerin dağılmış halini. Yar zifir saçlarını tara uçlarımda, uçarılarımda
Elimde kırmızı  iğne sensizliği dikiyorum, yamalı, gözleri amalı, sözleri devalı  sevdama. Beynimdeki hüzün sarkıtları düştü sıcağına, yarlar kanadı kanatlarımda.
Ayazda kalmış olup da rüzgara savuramadığım, alıp alıp defalarca sineme sardığım yanlarıma aynasın.Taranıyorum,terk edilmiş yansımalarında  En çok kanayan yarama sarmaya çalıştığımsın. Sardıkça kanayan kanadıkça sardığım,sarsılmalarıma  susturan  benden gayrı her benimsin.
Düşüncelerimde tebessüm  şenliği, Sözlerimde alaylı  akışların kitapsızlığı. Neden nicin kime senliyim? An susacak,dil düşünmeyecek,aşk aşklıktan çıkacak,ben senden çıkmışım  ya...olacak. İyiyim, hala,hazlarıma hüsranlar ekliyorum.Susman da savaştır benden kaçışlarına.
Sen benim hüzün yanımsın. Her doğan günle bir kez daha ümidimi yıkan,gelişlerimin güneş tarafısın. “Olmadı,olmayacak,olursa da eski olurlar kadar oluru” dedirten hain düşmanımsın. “Ah çıksan, kapımı açsan,baksan yeniden gelse şimdi…” diyecek kadar kendimi kaptırdığım saflığımsın. Saf sulara,saf sevdalara,saflığı almış gitmelerine,haklılığına   alıştırmalar yapan  kaçmazların tilmiziyim.
“Çıksa ve gelse,  yeniden  sarılsa” diye çırpan,hayallerimi uçuran kanadımsın. Ve her defasında kendime kırk kez söyleyip kırk kez  seni yazmayacağım dediğim  yazma anımsın.
Yanıldığımsın.
Yenildiğimsin.
Yeislerimsin.
Ha biraz da umut  şafağımsın, güneşi batıran gözlerini görememe   körümsün.
Sen benim hüzün şafağımsın. Söküp atamadığım,umut çiçeklerini  aşk ağacında  kuruyan,kökleri   taşta  büyüyen taş kalplimsin.. Sevda çiçekleri açar mı bilinmez ama umuduna umudumu bağladığımsın. Hederler,yaşamımın mayası oldu sanırım, kederim beni çoğaltan ve sürekli mutasyona uğratan bir efsunlu bitmelerdir. Sürekli yüceliyor ve ayılıyorum, sürekli değişiyor/değiştiriyorum. Atam hücresi gibiyim, seni,senliliği,senli yaşanan her şeyi yok etme  çetrefilindeyim.
Nedir, aşkın gücü? Aşk  beni ne kadar esir eder? Aşk sığınak,aşk bağlanak olabilir mi? Sevgili  demek sonunda terk edip gitmek değil mi? Terk edilişlerine alışıyor olmanın acısını isimlendiremez  kaçkınların,alel ecel gidişlerin.Eceline  ahlarımı  beslediğin   öç  kuşların  acılarımın yuvasında yumurtlayamaz.
Dayanmayı bırakmalı mıyım? 
Sen benim hüzün yanımsın. Dar vakitte bulup tez zamandaki kayıplarımı çeşniler oluşturan ne olmaların  neon halisin. “Ne olur gel benimle” dedirtecek kadar yalvardığım saf ve vicdanlı hasis halimsin. “Sensiz hayatı istemiyorum” diyecek kadar uçurumdan kendimi attığım ve orada sana parçalandığım paramparçalarımsın. Geceyle,gündüzümü, heceyle  harfimi, azla çoğumu, aşkla  maşkımı,yanlışla doğrumu karıştıran arafımsın. Sahi sen benim  aşk arası ölüm  vuran yanımsın.
Bütün kelimelerime yüklediğim  felsefi  akışımın anlamısın. “Sen” diye başlayıp da bitiremediğim üç noktamdan sonra başladığımsın. “Sen, sen ille de sen” diye durup durup nefessiz kalışımsın. “Sen varsan ben varım,ben varsam sana ” dedirtecek kadar kendimi hiçe saydığımsın hiçliğin kök hücresiyim. Kaderi kaderime, ederi ederime, sözü sözlerime azlısı ezgime  yazılsın diye her gün Yaratıcıya yalvardığımsın. Aklımda, yüreğimde, yürümemde, susmamda bende bırakmadığım aklımda  ve duamda olansın, çoğalansın.
Sen benim hüzün şelalelimsin  Bakışına şırıl şırıl aktığım,sesine özlemle düştüğüm dev kazanımsın.Özlemim, hasretim, doyamadığım,unutamadığım,vazgeçsem de vaveylası içimde  tümlenen son acımsın... Bahtıma doğan,ahlarıma koşan, vahlarımı üfleyen  Olmazsa olmazsımsın. 
Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim en çok da ağlamak istediğim bir türlü ağlayamadığım yanımsın… Senin tarifini, imkansızlık, vazgeçilmezlik, dahası  her   ana anılan   ayna yanımsın.Cansın… Canımdan öte canımsın.
Ve sana bütün bunları yazdıran  ben halimsin. Bense gayrı senden giden  son  yanın, son yazın,son  angın. Son andın…Senli benliğimi yok etmeye geldi  sevda atomu, bin bir gece 
Yaşamayacaksın gayrı bende bilesin.
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


“Sen varsan ben varım,ben varsam sana ” dedirtecek kadar kendimi hiçe saydığımsın hiçliğin kök hücresiyim....
Senin tarifini, imkansızlık, vazgeçilmezlik, dahası her ana anılan ayna yanımsın.Cansın… Canımdan öte canımsın.
tüm hücrelerine işlemiş kolay kolay yok edemez sevda atomu bu sevdayı.......
TÜM YORUMLAR (1)