Seni Sevmenin Elmasını Yedim

Kirli bir emelin gün görmemiş yamyam yüzüyüm.Dünyanın bütün açlıklarını aşk diye omuzladım. Temiz ve iç çocuğu aç olarak geliyorum sana. İstediğim,istemediklerimin gizinde sözlük.Ben yazdım bunca anlamsız , anlaşılmaz, tanımlanmaz sözcüğü. Benden başka kimse seni anlamasın, yaşamasın diye tanımsız tanımlara şifreledim sensizliği.
Daha büyük bir aşka dahili olmaktır büyüklüğüm.Şimdi ertelenmiş hevesler mecrasından çıktım. Biraz kendim oldum sana karşı. Biraz seni tanımanın tan vaktindeyim. Aşk vatanımda yaşaman için sana dair özlem bülbülleri büyütüyorum.

-Neticesi ne olursa olsun senli demlerin süzgecinden geçiyordum. Aşk ile ilim arasında felsefi bir yokuş vardı.
Ben’i tanımanın tin dersinden önce, teni tanımanın aşk gecesine yazıldım.

Bir bakışınla yağdırdığın yağmur sel olu el güzellerine teslim etti.
-Şimdi söyle sensiz aşk kayalara çarpa çarpa giden gönlümün hangi sesine dalga olacaksın.
-Ahretini bu dünyanın heves dağlarında yaşayan yırtıcı bir hayvani değil içsel açlığımın …

Kaçamak akışların son damlasında öncenden önceki ben suyuna ıslandı.
-Suçlu suçlu sevdim seni .Kimsesizliğimizin ayrı körfezlerinde beni bekledi aşk köpüğü.
-Yakası bir araya gelmeyen iki kıta gibi, sahilinde çürüyen s/al yapma beni
-İçimizin içlerindeki denizyolunda bitmemiş cümleler uzar. Beni sana çağıran ünlemlerin soru imi susar.
- Hiç yaşanmamış bir hayalin, hal öznesiyim. Uzakların en imkansızlığına bırakılımış yüklemine geldim.
-Kim sorusu seni sordu ta benden, ta temel cümlenin çekiminde.
Gözyaşlarımızın karıştığı yarınları an ve anı yapmak için içtensi bir isteyişin kanun hükmünde kararnameler hazırladım.
-Bu aşkın müellifi sensin.Davacıyım yar ….
-Dün gibi, bugün gibi,yarın gibi, yarin gibi, hep gibi sıralansın istedim can aynasında görünenler.

-Hayata puslanmış bir yüreğin ışığısın.Karanlık doyumlarımı aydınlatacak sevi ışıltılarını arıyorum.
İster giden ol
İster kalan ol
Gel diyor Mevlana
Bu aşk ermişinin dergahında biraz aşkı eğit göremediğim cemalinle
Önce,önceden de çok önce kurulur doğruya duruşun
pişer kimlik
Kim ile kimlik arasında araşır kendini buluşlar
Benliği bulan Yunus’un en tanımışıyım diye
Sen cennetinden atma beni

Elimde,özüne közlenmiş mutluluk var.Biraz kendi huzurumuzun pınar başlarında kalalım. Biraz bizi yaşayalım, bu dünya bize de kalmaz.
-Gönlümü sarıver gitsin! Başka sarmalarda tat aramak nasip olmasın.
-Evet, sarma seviyorum, hele senli sarmalar kim bilir daha çok seveceğim.
Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,
O yüzden sarıver gitsin beni yar… Terli terli, ab-ı aşkından içtim. Ateşim düşmüyor,hastayım sana anla …
Son kullanma tarihi olmayan ilacımsın.Gel işte iyileştir beni senden…
Senden önce bir başkasının başkenti olup baş başa kalmak zorken.Senden önce başkasının okuyamadığı bakışlarında senin ruhunun fotojeni olmak ve hep sen kalmak zorken.
-Şimdi hangi merhemin hamı olacağım. Hangi yaranın yaranı olacağım.
-Bu uzakların kavında yüreğimin kül haline gül olacak mısın?
Beklentisizliğin mahkumuydum.Söyleyemediklerimle asıl sana söyleceklerimin çölünde koşan senli bir Mecnun’um.Nun masallar okuya okuya peri suretinden aşk arıyorum.
Gönlümde yanan aşk ateşin dilime mecruh olu ruhumu sararken,sensizliği lime lime içime sindirdim bilesin. Varlığına, sıcaklığına sobeledim. Ebe sensin, seven ben.

Umutsuzluğun keşfedilmemiş her keresinde seni arayan Macellan benim. Dünya meğer dönüyormuş,aşkın başımı döndürdükten sonra anladım.
Yerçekimiyle yarçekimi meğer aynıymış sevgilim.Yine de korkmuyorum bu sevi cennetinden atılmaya.
-Seni böyle seven Adem olmak güzel.Sen Havva mısın? Sen Leyla mısın? Sen aşkıma can olan aşkın can elması mısın?
-Yasaklı elmayı beraber yemeye hazır mısın?
-Öznesi ben ,yüklemi sen, metni aşk olan içsel bir kitap olmaya var mısın?
-Sana geldim, kendime geldim bilesin.