Seni Bir Zamanın Ötesinde Buldum

Adını anmıyorum artık
çünkü adın kalmadı bu dilde.
Sen,
artık bir nefesin
sessizliğinde yaşıyorsun.

Bir dua mısın,
bir sır mısın içime mühürlenen?
Ne zaman başımı göğe kaldırsam,
bir yıldızın göz kırpışında
sana denk geliyorum.

İzini
toprağın uyanışında buluyorum bazen;
bir sabah ezanında
kalbim titreyince
sen geçiyorsun içimden.

Artık sana kavuşmak
bir bakışta değil,
bir yudum sabırda gizli.
Ve seni sevmek
bir insanı değil,
bir varoluşu anlamak gibi…

Sen yok değilsin,
sadece
maddeyle ölçülemeyen bir yerdesin.
Zamanın dışına
bir damla gözyaşı bıraktım
orada buluşuyoruz her gece.

Seni şimdi
her şeyde görüyor,
hiçbir şeye sahip olmak istemiyorum.
Çünkü bilirim:
Aşk,
en çok bırakınca çoğalır.
S.GÖL