Seni Beklerken Şiiri - İsmet Barlıoğlu

İlkbaharlar geçti seni beklerken,
Tomurcuk tomurcuk, çekirdek çekirdek ilkbaharlar
Güneşe uyanan körpe topraklarını yanlarında götürerek,
Körpe yağmurlarını bağırlarına basa basa,
Ağlaya ağlaya boz-bulanık sularının ardından
Geçip gitti ilkbaharlar önünden gözlerimin,
Yanlarında sensiz bir yanını götürdüler
Bedenimin.

Seni beklerken yazlar geçip gitti
Sıcak güneşleri, serin gölgeleri sürükleyerek,
Buhar buhar, mavi mavi denizleriyle,
Gümrah gümrah ormanlarıyla,
Kuşlarıyla, martılarıyla,
Gecelerden sabahlara uyanan şarkılarıyla,
Kaç kaç kere seni çekmek istedim sıcak denizlerden
Yanık yürekli balıkçıların
Ağlarıyla.

Sonbaharlar sensiz uzaklaşıp kayboldu derinlerde
Bırakarak solgun yapraklarını yerlerde,
Soyunmuş dallarını gerilerde,
Çisil çisil yağmurlarda ıslana ıslana kayboldu
Ve ben sürekli seni bekleyip durdum,
Sahillerde gündüz demeyip, gece demeyip
Sonbaharın tükendiği yerlerde hep seni bekledim
Sabreyleyip.

Kışlar serin yellerle gelip acı poyrazlarla gitti,
Karlar yüzün gibiydi; bembeyaz,
Ellerin, ayakların gibiydi,
Saçakları, dalları süsledi karlar,
Biim verdi rüzgarlar toza-toprağa,
Belki gelirsin, belki geçersin diye
Beyaza büründü bahçeler, sokaklar.
Bakalım seni beklerken
Daha ne kadar ağarıp duracak
Şakaklar?

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 47-48/100)