Bugünlerde içime çöreklenen sızı, tarifsiz bir boşluk ve peşine gelen yılgınlık. İsimsiz bir şehirden geçip, el sürülmemiş yerleri düşlüyorum. Kendimden kaçmayı başarıp, hiç kimse olmayı istiyorum. Mümkün olsa yeni bir kimliğin içine, eskiden yaşıyordu yazdırıp: karanlığın aydınlığa dönmediği uzak ülkere göç ediyorum. Sonra yine gün ışıyor, yine karmaşa, yine yaşıyorum. Yine yeniden ben olmanın gerçekliğine soyunuyorum...
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta