Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Hem güzel, hem de doğru söylemişsiniz. Bir gün herkes ölecek. Nedense insanlarımız hiç ölmeyecek gibi davranıyorlar. Bir de değer olanlara, sağlığında gereken değer verilmiyor. Öldükten sonra... Tanıtım yazınızda buna çok güzel değinmişsiniz. Fazla söze hiç gerek kalmamış.
Bu güzel şiirinizi ve sizi kutlarım. Hoşça kalın.
yürek kalem sesiniz daim ilhamınız çaglasın bol olsun degerli üstadım selam saygıyla tam puan antolojimde
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta