Ben ağlayan şairim
Bana gülmesini ögretmediler
Egil de bir bak mahzun yüzüme
Anlatır sana çektiklerimi
Birer bıçak yarası gibi
Alnımdaki çizgiler
Ben mutluluk nedir bilemedim
Saçlarım okşanmaya alışık degil
Hep böyle dalıp gider gözlerim
Ve ne zaman düşünsem geçen günleri
Bir karanlık basar içimi
Aydınlık degil
Seni nasıl severim bilirsin
Nasıl yanarım özlemler içinde
Bastıgın yerler cennet olur
Bilirim en serin rüzgarlar gelirsin
Yine de yanar tutuşurum ben
Cehennemler içinde.
En mutlu sandıgın yerde kederliyim
Ben seninle sensizligi düşünürüm
Bir korku düşer içime apansız
Burkulur yüregim
Seni şiirlerimde bin yıl yaşatır da
Ben bin defa ölürüm
Bir gün yoklugum bir gölge gibi
Düşüverirse gözlerine
Unutma aglayan şairini
Unutma o günde kapanıp dizlerine
Kendi yokluguma kendim aglarım
Sen aglama e mi
Sen aglama e mi?
Kayıt Tarihi : 11.8.2000 15:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saçlarım okşanmaya alışık değil..
hep böyle dalıp gider gözlerim...
TÜM YORUMLAR (3)