Semih Eroğlu Şiirleri - Şair Semih Eroğlu

O gün,
Bedenim yoklukta,
Ruhum aç timsah ağzında debelendi.
O gün,
Gökyüzü yere indi, ben bilinmeyene çıktım.

Gözlerinde gökyüzünün derinliği,
Bakışlarında yağmur sonrası ıslaklık vardı.
Bakındı;
Bağırdı,
Haykırdı,
duyurmadı kimseye.Sesini yitirmişçesine.

Bu yalnızlık can yakmaya başladı,
Birileri hep yalnız, kaderin bu senin dercesine.
Bu yalnızlık can sıkmaya başladı,

Yalnızsın sebebi de sensin,
Senden dolayıdır yalnız kalman.

Bir iki üç, ona kadar.
Sonra bir o kadar.
Her on, bir acayip basamak.
Koşmak, aldıkça bir o kadarını bırakmak.
Arkaya usulca dönülüp geçmişin izlerine,
Ne çabuk kayboldu yol üzeri, yol boyu dostluklar.

Zaman zaman aklım gider.
Bir güzel keklik görürüm, azıcık beride dikkatle izlerken kendimi.
Hava güneşli, aydınlık. Dahası temiz mis kokulu.
Yemyeşil eski bir ilkbahar sanki.

Ansızın...

Bir şubat sabahıydı,
O sabah.
Yaşamasaydım keşke o sabahı..
Haberin, aldı benden.
Seni.
Seni güzel babacığım…

Hayatın yokuşunu çıkarken,
Şen ve şakraktı sesim.
Yanı başımda bir sürü sesle.

Sonra nedense,
Kesildi nefesim.

İnlemeler...
Kelime yetmez,
Candan can giderken,
Derinlerden geldi inlemelerin.

Bak şu kuşa,

İnlemeler...
Kelime yetmez,
Candan can giderken,
Derinlerden geldi inlemelerin.

Bak şu kuşa,

İsterdim..
Bir kavganın içinde ki nefer olmayı..
En devrimcisinden hani..
En devrim şiirler yazmayı..
Kavgayı..Kavga ederken yazmayı..
Heyecan dolu, yaşam dolu anları..