Aklımız fazla karışık.
Meyleri aldık.
Döküldü dertler boşluğa.
Hüzünler sevinçler.
Sarhoş artık kafamız.
Aralanır göz kapaklarımız.
Yalnızlık...
Ölümden beter derler...
Yalnızlık kötü kötü olmasına, sessizlik daha kötü be.
Varoluşun ispatı,
Hayatın kendisi ses.
Yalnızlık kötü kabul. Amma velakin…
Duygular ağır yüküdür şairin, hayat yolundaki yolculuğunda.
Arada bir şiirlerle indirir yükünü.
Nefes alır.
Sonra yükü yine büyür, bir şiir daha bırakır gerilere.
Bu şiirlerin büyük bir kısmını yine şair ruhlar alır yerde bırakmaz taşır taşıtır.
Şiir onlara neşe, onlara keder, onlara ah olur.
Gözleri doldu,
Yüreği sıkıştı,
Omuzları indi, duydu nefesini,
Titreyen sesini.
Kızdı titreyen ellerine,
Sıkışan yüreğine,
Yüreğimi sıkıyor.
Nefessizim çaresizim.
Bu Şubat kapkara.
Ağlıyorum. Ağlayamıyorum.
Donuyor ruhum,
Zaman duracak diye, girdik mağaramıza.
Bin yıllık durak.
Oysaki durmadan geçmiş, tik tak, tik tak.
Kalakaldık
Bir başımıza.
Yapayalnız.
Neredeyim...
Koskoca bir belirsizlik.
Korkunç bir korku.
Yalnızlık.
Yapayalnızlık.
Ter bastı oysa hava soğuk.
Hay hay başım üstüne,
Ne başımız varmış her şey koyduk üstüne, diyesim var.
Hatta şöyle bir uzun Eyyy ile başlayıp, nazlı nazenin içeren lafları, ardı ardına koyuverip,dizilsin söz katarları;
İçinde kömür mü var altın mı; geçiver gitsin..
Ne de olsa her şey başımızın üstüne, diyesim var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!