Semih Eroğlu Şiirleri - Şair Semih Eroğlu

Mardindeydim.
Onyıllar önce.

Mardine yöneldi işim,
İlk sıcak Kızıltepe havasını içime çekişim.

Gece her zamanki benzer gece...
Boğuluyorum yine de sessizim.
Geliyor tam ağzıma bir iki hece,
Tarif edemiyorum ızdırabımı çünkü kimsesizim.

Kızgınım...

Gözlerimi kapatıp, giderim.
Anneme naz yaptığım
Sonsuza dek ukde kalacak anlara.

Dışarıda günlerce yağmış kar.
Yokluk yoksulluk var...

Kapılarda görmüşler,
Sordu seni dediler.
Yavaş adımların.
Ürken bakışlarınla..

Geç çok geç.

İlkbahar idi...
Canlı yepyeni,kokusu, görüşü, görünüşü...
Bitmeyecekti...
Tüm güzellikleri.
Bendeki...Sendeki...
Ardına bakınca,

Şarkıları,türküleri,
Çalgılari,
Şiirleri,
durdurmuşlar o zaman.

Sonrasında acı, hüzün.

Özlemek ile ilgili nice şiirler okudum.
Okuduğum kitaplarda da çok geçti.
Kimine göre, özlemek tarifsiz idi,
Kimine göre, özlemek; tarifsiz ve ağır idi,
Bazılarında özlemek, tarifsiz sonsuz bir kederdi...

Şairin hüznü gözyaşı olur.
Gözyaşları alev topu.
Yüreği, gözyaşlarını besler..
Sonra,
İner gözlerinden yüreğinin üzerine...
Çarpıp parçalarken yüreğini bedenini

Kendini kendinden,
Kendini,
Kendi kendinden,
Saklardı.
Oysa hayat;
Saklambacın bittiği an başlardı.

Doğdu,
Korkarlardı dokunmaya..
Hemen gider dercesine..
Öğretildi kendisine kendisinden öncekinin..
Masumdu küçüklüğü..
Büyüdükçe kök saldı, toprak değil dünyaya..