Selma Güneş Şiirleri - Şair Selma Güneş

Gülümsemeyi unutmuştu yüzler,
Eller,kış ayazında üşüdü,
Saçaklardan sivri buzlar salındı,
Sobayı kucaklamağa ramak var.
Ama bitecek...
Tabiat ana koynunda uyuttuğu yavrularını uyandıracak,

Adını Yaşar koymuşlar..yaşıtımdı,arkadaştan öte dostumdu..
Yaşamak için emekli oldu..
Şeker hastası idi... tatlıya yan bakardı..
Gülünce,gözlerinden neş'e saçardı...
Dost kapısını, her dem çalardı.
Adı Yaşardı...dert ortağımdı..arkadaşımdı..

Ben, sende yaşadığım özgürlüğü sevdim..
Sevgi tohumları ektim,yorgun gönül toprağıma.
Dostluğun filizlendi,biliyormusun? ..
Ne zaman el uzatsak birbirimize,
Vefa tomurcukları doluyor dallar görüyormusun..?
Dürüstlüğün hiç değişmedi,

Bebekler gelir dünya'ya,
Sevimli, masum, korumasız.
Küçük insanlar,
Küçük kadınlar, küçük adamlar,
Ağlarlar...
Daha bilmeden hayatın acı gerçeklerini,

Öncesi yok zamanlardan gel bu yolculuğa,
Kapat gözlerini, dönüşün kayıp.
Sadece hayallerin yanında olsun,
Yok et anıları yaşanmadı sayıp,

Sus söyleme hiçbir şey,

Nefes alamıyorum anne..
Bu sevgi yorganını çek biraz üstümden...
Üşümem lazım anne...
Güneş'e sevinmek için...
Bırak yansın elim sobadan...
Acıyı tanımalıyım...

Kıyamam... Gözlerinden bir damla yaş akmasın...
Tanrım... Seni yavruna, bizlere bağışlasın!
Dualarım seninle, yaşarsam...sevincinle...
Ciğerimi al... götür, seninkine yamansın!
Sen dersin ya her zaman...
Ablam değil... anamsın...

Sorun çok...
Dünya da, memlekette,ev de...
Diller suskun, yumruklar sıkılı,
Namlular da sürülü mermiler..
Bombaların pimi çekik.
Nedir bu cinnet salgını,

Ne sen o eski sen, ne de ben...

Bak resimler de sararmış,

Ömür sonbahar...

Elim de tozlu dâva dosyam,
İçinde hayat delillerim.
Nöbetçi mahkemeler kuruldu yüreğime.
Yaşanmamış duygulara borçlu çıktım.
Her bir alacaklı dikildi karşıma.
Rüyalarım suçladı, hayallerim suçladı.