Selda Erşahin Şiirleri - Şair Selda Erşahin

Tek bir meşaleydi  tuttuğu ellerinde
Sonrasında güneş olup doğacaktı Türkiyem
Koca bir yürek, koca bir ordunun önünde
O  bir lider
Yürüyordu,  korkmadan  düşmanların  üstüne
Bir çift mavi göz değildi gördüğünüz

Ses verin ağaçlar ses verin çiçekler böcekler
Bir tek sizlere kulak verdim,bir tek sizlere göz
İnsanlar yok , insanlar demiyorum
Hayat sağır seslerinizde
Ben de sağırım, körüm
Tüm dünyayı görmüş duymuş gibiyim

Şimdi tüm zamanlar sensin
Sıkılgan, hoyrat, acemi
Tüm bedenim açlığınla yürürken
Adımlarım işkence, adımlarım zülüm
Hep yanım sıra gidiyor bir akşamüzeri sensizlik
Avuçlarım gökte bir umut

Ansızın gelir aşk, kapını çalar aniden
Sormaz halin vaktin nedir diye
Hazır mısın?
Yüreğin kaldırır mı ?
Getirdiğim bir mutluluğa
bin acıyı diye

Kanayan yürekleri gördüm bu topraklarda
Gecenin karanlığına yatırılan gözleri
Yatağında derya deniz düşünceler
Sırtında batık hüzünler
Yalnızlığın yükü altında ezilir bir aşk
Kahır yüklü saatin katranında ilerlerken

Oldum mu ben?
Yok yok daha olmadım hâlâ sularım bulanık
Olsun çamurdan arıyım gene de ben
Sinekler konar arada bir üzerime
Ama hemen terkederler
Ne de olsa karınları doymaz üzerimde

Sen, ben
Bir de hayat girmiş tam ortamıza
Gelip geçenler yığınlar boyunca
Seyrediyoruz öyle uzaktan
Akıp gidiyor, ömür de zamanda
Değişiyor her şey

Bak bu benim
Benim kara gözlerim
Bir zamanlar içinde kaybolduğun
Rüzgarla savrulan uzun  siyah saçlarım Hatırladın mı ?
Hep dokunmak istediğin
Unutma diye koydum resmimi

Güneşin işi değil,
balkonumun telindeki acıları kurutmak.
Hayat düz taban değil.
Gönder gelsin yokuş aşağı süratiyle yağmurlar.
Islanayım,
daha çok ıslanayım,
hatta pestilimi çıkarsınlar.
Gökyüzünde şölen kurmuş yıldızlar,

Bazıları
Yabani otlarla örülü şimdi, gördüğüm her yer
Örtüyor içinde yaşanan ne varsa.
Bazıları yakarıyor gökyüzüne, ağzı açık;
Bazıları, gözünün önündekini görmüyor.
Bazıları ise bir salıncak kurmuş,
Yaşamla ölüm arasında gidip geliyor.