Selda Erşahin Şiirleri - Şair Selda Erşahin

Selda Erşahin

Hoşçakal sevdiğim,  hoşçakal artık
Bu sana yazdığım  son şiirim
Çok önceden  biliniyordu  bu ayrılık
Sadece ağırdan  aldık
İstemezdim  tebessümünü  acı etmeyi
Mutlulukları  ateşe vermeyi

Devamını Oku
Selda Erşahin

Hüzün her mevsim modaydı yüzlerde
Bir yanımıza düşen hep bir yağmur damlası
Özellikle acıyı derinden hissedene
Eskimeyen yamalı bir elbise gibidir
Buğusu bozuldu sevgilerin, düşlerin
Gözlerinden terkedilmiş sevinçler

Devamını Oku
Selda Erşahin

İçimdeki Cenaze
Giderek daha da büyüyor,
yaşamla aramdaki mesafe.
Giderek daha da küçülüyorum
bedenen, ruhen...
Gün gün siliniyorum adeta.
Kalkmayan bir cenaze gibi,

Devamını Oku
Selda Erşahin

Sen !  İçimdeki yabancı
Neden hala mesken tutarsın bu bedende Bak ne gözlerim, ne bedenim, ne de bu yüreğim senin
Gitmişliğin, bir de kendini bitirmişliğin var içimde
Bir gökyüzü kadar uzağım sana
Dokunamazsın  bana
Görmüyor mu gözlerin

Devamını Oku
Selda Erşahin

İ
Gündüzlerin çürüyen vakitlerinden,
Ben geceye bir çiçek kondurdum;
Kimse görmedi.
Oysa yüreğim—
Ki biraz yer altıdır,

Devamını Oku
Selda Erşahin

Bir hoş çakal' a  sığıyordu işte aşk
Yeni taze süt kokan ağızların  elinde
Anılar boş  bir zamanın bilmecesi
Bol bol tüketiliyordu, harcanıyordu  sevdalar
Ucuzluk pazarında
Yapboza çevirdin bak beni insanoğlu

Devamını Oku
Selda Erşahin

Kapıyı Kapat
Bugün iyi değilim.
Satırlarım, dizelerim, kelimelerim derince değil bugün.
Kelime kelime dolaşamam yüreğimin zincirlerinde.
Bir rehavet var, belli.
Yol bulamıyor,
Getiremiyorum dile.

Devamını Oku
Selda Erşahin

Kendime uyandım bu sabah
Selam verdim bir asker gibi
Hal hatır ettim
Nasılsın iyi misin ?
İyi olmak ezberiydi biz de
Aynaya baktım uzun uzun önce gözlerime Dedim birkaç yıl içinde kaç şehri yıkadı bu gözlerin

Devamını Oku
Selda Erşahin

Kaybolsam
Yıldız tozları gibi
Dağılsam bin parçaya
Un ufak olsam onlar gibi
Göremeseniz beni
Bulamasanız

Devamını Oku
Selda Erşahin

Kalemimi bıraktım mısralarımın gölgesine Bir ağacın gölgesine bırakır gibi Kelimelerim yetmiyordu hiçbir acıyı azaltmaya
Ne şairler tükenecekti  ne  de yazarlar Mutluluk acı bir güneş doğuracaktı
Şımarık çocuklar gibi, kâh güldürüp,  kâh ağlatacaktı
Dizginleri yoktu, elleri  de yoktu
Ve ben teli duvaklı gelin eyleyemeyecektim şiirlerimi
Şimdi kim bağışlayacak beni..?

Devamını Oku